اعتماد می‌نویسد: «آزادسازی ۶ میلیارد دلار طلب ایران از کره جنوبی یکی از اخبار مهمی بود که اواخر هفته گذشته در رسانه‌ها منتشر شد. به نظر می‌رسد اتفاقی که از دید بسیاری به دور ماند، تاوانی بود که «دلارزدایی» و شعارهای دولت سیزدهم در راستای آن، بر سر منابع بلوکه شده ایران در سئول آورد. منابعی که حق قانونی مردم ایران است و به واسطه تحریم‌های ظالمانه بلوکه شده است. اما نگاه خاص مدیریتی حاکم بر گردانندگان اقتصادی کشور طی دو سال گذشته، دیدگاه دلارزدایی را چنان در بوق و کرنا کرد که حالا شیپور از سر گشاد آن نواخته شده و یک میلیارد دلار از منابع متعلق به مردم ایران از دست رفته است!

پیمان مولوی، اقتصاددان درباره سیاست دلارزدایی و پرداخت. ۶ میلیارد دلار به جای ۷ میلیارد دلار از سوی کره جنوبی به دلیل تبدیل آن به سایر ارزها گفت: دلارزدایی مغالطه‌ای بیش نیست، اصلا مسئله‌ای با عنوان دلارزدایی وجود ندارد، زیرا همه کالاهایی که در ایران وجود دارد با ارزش دلاری محاسبه می‌شود و این موضوع تنها در ایران صدق نمی‌کند و در کشورهای پاکستان و ترکیه و سایر کشورها هم وجود دارد... همین یک میلیارد دلار عدد بسیار بزرگی در دنیا برای اقدامات مختلف اقتصادی است و می‌توان با این رقم برای چند ده نفر دانش‌آموز خدمات آموزشی درجه یک تهیه یا برای‌شان تبلت و اینترنت فراهم کرد، اما می‌بینیم که امروز خیلی راحت این یک میلیارد دلار از منابع ایران کم شده است».

وقاحت روزنامه زنجیره اعتماد در حالی است که اولا موضوع دلارزدایی، به پدیده‌ای غال و رایج در میان بسیاری از کشورهای دنیا و حتی متحدان آمریکا نظیر عربستان و هند تبدیل شده و کافی بود روزنامه اعتماد و شبه کارشناسان آن با یک جست و جوی ساده در اینترنت و در میان نشریات غربی، انبوه گزارش‌های منتشره در این باره و عواید و نتایج آن را مطالعه می‌کردند.

ثانیا معامله با کره جنوبی به پول کره و نه دلار، که موجب کاهش ارزش پول بلوکه شده ایران در کره شده، نه در دولت رئیسی بلکه در دولت برجام (روحانی) اتفاق افتاده و هنر دولت فعلی این بوده که پولی را که دولت قبل با برجام سال‌ها به بلوکه سپرد و نتوانست آزاد کند، بدون برجام آزاد کند. به بیان دیگر، گرو گرفته شدن ۷ میلیارد دلار ایران نه به خاطر رویکرد ضدتحریمی «دلارزدایی» در دولت رئیسی، بلکه به خاطر اسارت دولت قبل در برجام اتفاق افتاده اما کاسبان برجام، وارونه روایت می‌کنند.

در همین زمینه وزیر امور خارجه دیروز اعلام کرد: یکی از بحث‌هایی که در برجام وجود دارد این است که بر مبنای متن چند ده صفحه‌ای برجام حتی اگر برجام به صورت کامل خوب کار کند، نمی‌تواند به دلار دسترسی داشته باشد. وزیر نفت هم با اشاره به خبر آزادسازی ۷ میلیارد دلار از پول‌های بلوکه‌ شده میعانات گازی فروخته شده به کشور کره جنوبی، توضیح داد: این میعانات اواخر دهه ۹۰ به این کشور صادر شده بود، این در حالی است که از ابتدای آغاز دولت سیزدهم با مجموعه اقدام‌های انجام‌ شده حتی یک دلار هم از پول صادرات نفت و میعانات گازی مسدود نشده و همه پول خود را دریافت کرده‌ایم.

همچنین مسعود براتی کارشناس تحریم می‌گوید: چرا یک میلیارد دلار ضرر کردیم؟ چون دولت وقت فکر کرد (در واقعیت فکری‌ در کار نبود بلکه آرزوی روحانی بود) اروپا به وعده‌هایی که بعد از خروج آمریکا از برجام داد، می‌تواند عمل‌ کند و قرار نیست پولی بلوکه شود. لذا میعانات به کره فروختیم و پولی دریافت نکردیم تا به این نقطه رسید. این مورد را باید مقابل عزیزانی قرار داد که وقتی بحث ارائه تخفیف در فروش نفت و میعانات با روش دور زدن تحریم مطرح می‌شود، خیلی سریع می‌گویند چرا باید تخفیف داد و ... حالا در قضیه کره عملا هم ۱۴ درصد تخفیف داده شده و هم چند سال پول با تاخیر گرفته شده است.

کانال خط انرژی هم در تحلیلی نوشت: پول بلوکه شده ایران در کره‌جنوبی عمدتا ماحصل فروش میعانات گازی به این کشور است، دوره‌ای که ترامپ هنوز از توافق خارج نشده، اما محدودیت‌هایی را علیه فروش نفت ایران اعمال کرده بود. در نتیجه میعانات گازی ایران ذیل چارچوب برجام فروخته می‌شد و پول حاصله در کره‌جنوبی انباشته شد و تبدیل آن هم به ارز دیگری به دلیل شروط ایالات متحده ممکن نبود.

بعد از خروج آمریکا نیز دولت وقت ایران گمان می‌کرد اروپا به وعده‌هایی که داد، می‌تواند عمل‌ کند و قرار نیست منابع نفتی ایران بلوکه شود، لذا همچنان میعانات به کره فروختیم و پولی دریافت نکردیم. در نتیجه افت ارزش یک میلیارد دلاری منابع صادرات نفت ایران در کره‌جنوبی بدین معناست که بازیگری نفتی ایران ذیل ساختار «برجام» و تحت نظارت آمریکا منجر به کاهش ۱۴ درصدی ارزش درآمد نفتی کشور شده و تازه پول با تاخیر چندساله به کشور بازمی‌گردد.